An gelir bazı şeyleri hiç olmadığı kadar çok isteriz, bazen de bazı şeylerin hiç olmamasını isteriz. Ama hiçbir zaman ikisi bir arada olmaz, olsa da tam olmaz. Çok istediğimiz şeylerde ısrar ettiğimiz halde olmuyorken, neden hiç istemediğimiz şeyler hemencecik oluverir? İstemekle olmuyorsa istememekle de olmuyor, güzel şeyleri çok istediğimiz halde olmuyorsa, kötü şeyler neden hiç istemediğimiz halde oluyor? Hayat bize garez mi yapıyor? Yoksa gıcıklık olsun diye mi böyle oluyor?! Ya da biz mi ne istediğimizi bilmiyoruz? Sorular arasında boğulup gidiyor işte insan…
Bazı şeyler için fazlasıyla çaba gerekirken bazı şeyler için hiçbir şey yapmayarak elde edebiliyor olmak çok ilginç gerçekten ama asıl ilginç olan istenilmeyen şeylerin hiç çaba gerektirmeden ve hiç istemediğin kadar çok başına gelmesi insanın, sevmediğin ot burnunun dibinde biter misali… Hatta bazen birçoğumuz yaparız bunu, istedim istedim olmadı, bu saatten sonra istemiyorum ulan deyip isyan ederiz ve bir bakmışız ki o şey olmuş! İlginç ötesi bir durum, bu duruma uyan en güzel sözse “istesen olmaz” sözüdür kesinlikle, istersin olmaz, vazgeçersin şıp diye oluverir. Hayat işte, sanki bizimle dalga geçiyor.
Çok istediğimiz şeylerin gerçekleşmesi, hiç istemediğimiz şeylerin de hiçbir zaman gerçekleşmemesi dileğiyle.
